Θα τρίζουν τα κόκκαλα του νομπελίστα οικονομολόγου Τζέημς Τόμπιν από το λαϊκισμό της συντηρητικής δεξιάς σχετικά με την πρότασή του, που απέβλεπε στον περιορισμό της κερδοσκοπίας από τη διακύμανση των νομισματικών ισοτιμιών, μετά την αποδέσμευση του δολαρίου από το χρυσό, τη δεκαετία του 70. Η πρόταση του μεγάλου κεϋνσιανού οικονομολόγου έγινε σύμβολο της αριστεράς και των κινημάτων κατά της απόλυτης ελευθερίας και ασυδοσίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και της αύξησης των φορολογικών εσόδων των κρατών για την άσκηση κοινωνικών και αναπτυξιακών πολιτικών. Αυτό όμως προϋποθέτει την εφαρμογή της στο σύνολο τουλάχιστον της ευρωζώνης σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα και κυρίως αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού στην Ευρώπη υπέρ των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων με εναλλακτική ατζέντα προώθησης της δημοκρατικής πολιτικής ενοποίησης. Στη συγκεκριμένη στιγμή δεν πρόκειται παρά για μια επικοινωνιακή φούσκα εκ μέρους της συντηρητικής δεξιάς για να εξυπηρετηθούν εκλογικές στοχεύσεις τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία.